قضاوت براساس یک کلیپ و بس

امروز یکی از انواع محتوای جذاب در شبکه‌های اجتماعی کلیپ چند دقیقه‌ای است که معمولاً در مسائل اجتماعی و سیاسی بین مردم دست به دست می‌شود.

غیر از جنبه سرگرمی و اوقات فراغت بعضی از این ویدیوها جنبه تخریب یا تعریف از یک فرد یا گروه را دارند. یعنی براساس آن ما وادار می‌شویم قضاوت کنیم و معمولاً با یک حالت تحسین یا تاسف بعد از دیدن آن مواجه می‌شویم.

مثلاً همین ماجرای دست ندادن وزیرفرانسوی با وزیر خارجه ایران که با کوتاه کردن و تقطیع یک کلیپ بلند سعی کرده بودند نشان دهند که توهینی اتفاق افتاده ولی بعداً مشخص شد این طور نیست (+)

یا قبلاً یک کلیپ از کشور سوئیس دیدم که کشاورزان محصولات خودشان را ایتکت قیمت زده و در کنار جاده رها کرده بودند. هر کس که از آنجا می‌گذشت و قصد خرید داشت سهم خودش را بر می‌داشت و پول آنرا در صندوقی قرار می‌داد و می‌رفت. اولین نتیجه‌ی که گرفته می‌شد این بود که سوئیس بهشت برین خداست. البته هست ولی واقعاً تنها براساس یک کلیپ می‌شود در مورد یک کشور این چنین قضاوت کرد؟ آیا نظر کسی که چند سال در آن‌جا زندگی کرده معیار و محک بهتری است یا یک تکه محتوای دیجیتال؟

یا کلیپ کشتار حیوانات بی‌دفاع که از بعضی شهرستان‌ها به دست ما می‌رسد می‌تواند معیار قضاوت ما در مورد مردم آن شهر یا دیار باشد؟ دردناک‌تر از موجودات بی‌گناهی که در آنجا کشته می‌شوند، شان و مقام و فرهنگ یک منطقه است که با ابزاری مثل موبایل سلاخی می‌شود.

منظورم این است که وقتی همه قضاوت ما از یک فرد یا یک مکتب یا دین یا ملت یا کسب و کار یا هر چیزی فقط و فقط محدود به یک کلیپ دو دقیقه‌ی می‌شود نباید انتظار  مواجه شدن با حقیقت را داشت.

به جای اینکه ده‌ها ساعت مطالعه کنیم یا نه حداقل جای گرم و نرم مان را رها کنیم و پدیده‌ها و اتفاقات را از نزدیک ببینیم خود را به چند تصویر یا چند دقیقه ویدیو محدود می‌کنیم. عده‌ی هم در این میان سرما کلاه گذاشته و کالای فیزیکی یا فکری خود را به ما  قالب می‌کنند.

 نمی‌توان براساس یک جمله در مورد یک فرد قضاوت کرد.

نمی‌توان براساس یک پاراگراف در مورد یک نویسنده تصمیم‌گیری کرد

نمی‌توان با یک ویدیوی چند دقیقه‌ی در مورد کل یک حادثه نظر داد.

نمی‌توان با یک داستان کوتاه در مورد یک قوم یا ملت حکم داد.

ما ببینیم قبل و بعد این کلیپ چه بوده. شاید اصلاً کانتکس بحث اجازه می داده این حرف گفته شود شاید اگر حرفهای قبل و بعد را بشنویم به گوینده حق بدهیم.