این مطلب را چندروز پیش در یکی از سایت‌های خبری دیدم. برخلاف ادعا عکس در یکی از شهرهای آمریکا و در یک مسابقه بوکس گرفته شده است.
با دیدن این موضوع نکته‌ای به ذهنم رسید: یکی از بدی‌های شبکه اجتماعی کوتاه بودن محتوی است. کوتاه بودن، بدون بسط و شرح، ابزار مناسبی برای فریب دادن و فریب خوردن است. مثلا فرض کنید من از کل سخنرانی چندساعته یا کتاب چندصدصفحه‌ای بنده‌ای از بندگان خدا، به عنوان یک پیکره واحد، جملهای را کنده و آن را در قالب یک پست اینستاگرام و یا توییت در جامعه پخش کنم. و ادعا کنم که مثلاً علیه یکی از مقدسات مردم حرفی زده. حال چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ما او را می‌گیریم و تا حد مرگ کتک می‌زنیم و احتمالاً بعد از مرگ سهراب تازه پی می‌بریم که آه نه ایشان منظورشان این نبوده و باید جمله قبل و بعد را هم می‌خواندیم تا پی به نیت واقعی‌شان ببریم.
به همین خاطر برداشت براساس یک عکس یا کلپپ یا هر محتوی کوتاه ممکن است بسیار بسیار گمراه کننده باشد. محیط و طراحی شبکه‌های اجتماعی هم به نحوی است که اصلا اجازه جستجو و تحقیق بیشتر را به انسان نمی‌دهد. شما با آبشاری از محتوی روبرو هستید که سعی می‌کنید از روی مطالب بپرید تا خدای نکرده چیزی را از دست ندهید. خودم به شخصه دو مورد را جستجو کردم. یکی که همینجا در مورد تلگرام (+) نوشتم و دیگری جملهای منسوب به امام علی. در سایت متمم کامنت گذاشتم.
در همین مثال بالا؛ واقعاً تعجب می‌کتم و تاسف می‌خوردم برای آدم‌نماهایی که برای چند ریال یا چند کلیک بیشتر، این مزخرفات و دروغ‌هایی را بافته و به خورد جامعه می‌دهند. جامعه که در دنیای آرام فیزیکی اهل تشخبص سره از ناسره نبود حال به جای اینکه به او کمکی شود در این دریایی طوفانی محتوی که تنها رها شده هر کس که دستش می‌رسد او را می‌چاپد. خواستم بگویم در محیط مجازی تنها “بودنِ” چیزی دلیلی بر درست بودن آن نیست.
پی‌نوشت: شاید بدانید ولی در مرورگر کروم با راست کلیک می‌توان منبع اصلی تصویر را پیدا کرد.
